
Technika konstrukcji szkieletowych
Ciężkie konstrukcje wsparte na stosunkowo małej powierzchni rządzą się własnymi prawami statycznymi. Albo muszą być bardzo masywne, albo tak umocnione i usztywnione szkieletem kratowym, aby cała budowla zyskała niezbędną wytrzymałość. Tę zasadę ilustrują wielkie stalowe filary kratowe napowietrznych linii wysokiego napięcia. Od kilku stuleci ma też ta zasada zastosowanie przy budowaniu domów – w postaci ich drewnianych konstrukcji kratowych. Przy tego typu budownictwie mur nie spełniał żadnych funkcji nośnych, lecz jedynie chronił przed wiatrem i niepogodą. Mimo to mury były wówczas jeszcze bardzo grube. W ostatnich dziesięcioleciach konstrukcje szkieletowe przeżyły swego rodzaju renesans. Dziś wprawdzie nie używa się już drewna przy budowie, odpadły także liczne podpory ukośne. Nie mówi się też o konstrukcjach kratowych, lecz – bardziej stosownie do naszych czasów – o stalowym budownictwie szkieletowym. Zasada jednak pozostała ta sama: stalowa konstrukcja szkieletowa zapewnia niezbędną podporę, a ściany chronią jedynie przed zimnem, deszczami i wiatrem, i stały się po części bardzo cienkie.